மனிதகுலத்தின் கோரமான காதல் ஒன்றும் புதிதல்ல. திகில் படங்களுக்கு முன்பு, த்ரில்-தேடுபவர்கள் மற்றும் தோற்றமளிக்கும் தியேட்டர்கள் தியேட்டர் கிராண்ட் கிக்னோலுக்குச் சென்றன, திகிலூட்டும் செய்தி துண்டுப்பிரசுரங்களைப் படித்தன, மற்றும் போர் மண்டலங்கள் மற்றும் பொது மரணதண்டனைகளில் பிக்னிக் செய்யப்பட்டன - எனவே எர்த் வெர்சஸ் தி ஸ்பைடர் மற்றும் ஸோம்பி பீச் பார்ட்டி போன்ற திரைப்படங்கள் ஒப்பிடுகையில் மிகவும் அழகாக இருக்கின்றன. அவை வெறுமனே டிரைவ்-த்ரூ / டைரக்ட் முதல் டிஜிட்டல் சர்க்யூட் வரை ஒரு சில ரூபாயைப் பறிக்க முயற்சிக்கும் இயக்குநர்களால் செய்யப்பட்ட ஸ்க்லாக் வகை, அல்லது எட் வுட் போன்ற ஆட்டூயர்களின் படைப்புகள், அவர்கள் அடுத்த ஆர்சன் அல்ல என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. வெல்ஸ்.
மலிவான மற்றும் பயங்கரமான திகில் திரைப்படங்களில் குவிக்கப்பட்ட அனைத்து ஏளனங்களுக்கும், அவற்றின் இருப்புக்கு ஒரு நோக்கம் உள்ளது - அதுவும் ஒரு நல்ல ஒன்று. மோசமான திகில் திரைப்படங்கள் அனைத்து வகுப்புகளையும் வகைகளையும் கடக்கும் முறையீட்டைக் கொண்டுள்ளன. உங்களுக்கு பிடித்த நபர்களுடன் சுருண்டுவிடுவது மற்றும் பாப்கார்னின் ஒரு பெரிய வெண்ணெய் வாளி மற்றும் ஊமை பதின்வயதினர் காடுகளில் அலைந்து திரிவதைப் பார்ப்பது பற்றி மிகுந்த திருப்திகரமான ஒன்று இருக்கிறது, அவர்கள் பூமியை அச்சுறுத்தும் ஆடைகளில் காணக்கூடிய சிப்பர்களுடன் சிறு துண்டுகள் அல்லது அன்னிய படையெடுப்பாளர்களைக் கவரும். ஒருவர் கூட சொல்லலாம், இது உங்களுக்கு நல்லது, விஞ்ஞானம் கூட அந்த உணர்வுடன் உடன்படுகிறது.
நிச்சயமாக, எல்லா மோசமான திகில் படங்களும் சமமாக உருவாக்கப்படவில்லை. திட்டமிடப்படாத மெட்டா தருணங்கள், தற்செயலான முகாம் மற்றும் தற்செயலான நகைச்சுவை ஆகியவற்றை இணைக்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட வம்சாவளி உள்ளது, அத்துடன் நன்றியற்ற குரூ மற்றும் விருப்பமில்லாத கார்னலிட்டி ஆகியவற்றின் கலவையாகும். மிக மோசமானவற்றில் கூட ஒரு குறிப்பிட்ட-மோசமான-அது-உங்கள்-பற்களை புண்படுத்தும் நன்மை, ஒரு குறிப்பிட்ட ரப்பர்-சூட், சிவப்பு வண்ணப்பூச்சின் வாளிகள் Z- கிரேடு ஜெ நே சைஸ் குய் இன்னும் தேவை.
ஒரு சீரற்ற அலறல் பூனை அல்லது கல்லூரி மாணவர் ஒரு கண்ணாடியில் தங்கள் முகத்தில் திடுக்கிட்டு ஒரு ஹால்வேயில் நடந்து செல்வது போன்ற ஒரு ஜோடி அபத்தமான ஜம்ப் பயத்தில் அவர்கள் வீசினால் அது வலிக்காது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ஜான் கார்பெண்டரின் அச்சுறுத்தும் குறைந்தபட்ச கிளாசிக் ஹாலோவீனில் ஒரு வரி உள்ளது, இது ஆல் ஹாலோஸ் ஈவ் "அனைவருக்கும் ஒரு நல்ல பயத்திற்கு உரிமை உண்டு" என்று குறிப்பிடுகிறது.
பல ஆய்வுகள் மூளையில் பயம் மற்றும் கதர்சிஸ் சுழற்சிகளின் முக்கியத்துவத்தை அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியுள்ளன. ஒரு நல்ல திகில் படம், ஒரு சுறுசுறுப்பான சூழ்நிலை மற்றும் ஒரு ரேஸ் கார் ஓட்டுநருக்கு ஒரு பீதி தாக்குதலைக் கொடுக்க போதுமான வெள்ளை-நக்கிள் தருணங்களை மூடுவது, நிச்சயமாக இந்த தேவைக்கான சிறந்த விற்பனை நிலையங்களில் ஒன்றாகும். அதே சமயம், தனியாகவோ அல்லது ஒரு பொட்டலமாகவோ - துன்பத்தைப் பற்றி அற்புதமான ஒன்று இருக்கிறது - ஒரு திரைப்படம் ஒரு டெக்சாஸ் உர விற்பனையாளரால் உலகில் அறைந்து தனது கலை அடையாளத்தை வெளிப்படுத்த முயல்கிறது. சரியான அமைப்பில், முன்னுரிமை குறைந்த விளக்குகள் ஏராளமான தின்பண்டங்கள், திடீரென்று சலசலப்பு குறைந்துவிட்டது, திரையில் சகதியில் தொடங்குகிறது, ஏதோ நடக்கத் தொடங்குகிறது. குழுவின் ஒவ்வொரு உறுப்பினரிடமிருந்தும் சிரிப்பு பரவுகிறது. குழு முணுமுணுப்புகளால் தனிப்பட்ட ughs மாற்றப்படுகின்றன. வெகு காலத்திற்கு முன்பே, ஒரு பயங்கரமான படம் ஒரு ஆழமான இணைப்பாகிவிட்டது.
நாச்சோஸின் தட்டு போன்ற பி-தர பயங்கரவாதத்தை முணுமுணுப்பது போன்ற எதிர்-உள்ளுணர்வு போல, போயடிக்ஸ் இதழில் வெளியிடப்பட்ட ஒரு ஆய்வு மோசமான திரைப்படங்களைப் பார்ப்பது புத்திசாலித்தனத்தின் அறிகுறியாகும் என்று கூறியது. அனுபவ அழகியலுக்கான மேக்ஸ் பிளாங்க் இன்ஸ்டிடியூட்டில் பிந்தைய முனைவர் மாணவர் கீவன் சர்கோஷ் மோசமான திரைப்படங்களைப் பார்ப்பதன் பின்னணியை ஆய்வு செய்தார், மேலும் மிகவும் மலிவான திகில் ஆர்வலர்கள் இந்த மோசமான படங்களை ஒரு பாப்-கலாச்சார லென்ஸ் மூலம் பார்க்கிறார்கள் என்பதைக் கண்டறிந்தனர். இந்த "கலாச்சார சர்வவல்லவர்கள்" கலை மற்றும் ஊடகங்களின் பரந்த அளவில் ஆர்வமாக உள்ளனர் "என்றும் குறைந்த தரம் வாய்ந்த வழிபாட்டு கட்டணத்தை" பிரதான கட்டணத்திலிருந்து வரவேற்கத்தக்க விலகலாக "அனுபவிக்க வேண்டும் என்றும் சர்கோஷ் பரிந்துரைத்தார். சாராம்சத்தில், மோசமான திகில் என்பது ஒரு சினிமா அபெரிடிஃப் ஆகும்.
உண்மையில், மோசமான திகில் திரைப்படங்களின் மோசமான தன்மையே அவற்றைக் கவர்ந்திழுக்கிறது; எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, வொல்ப்காப் (2014) ஐ யாரும் பார்ப்பதில்லை, ஏனெனில் இது ஒரு நல்ல படம் என்று அவர்கள் நினைக்கிறார்கள். அவர்கள் நடிப்பில் வேடிக்கை பார்க்கிறார்கள், திசையில் நாய்க் குடிக்கிறார்கள், பொதுவாக கொடூரமான உரையாடல் மற்றும் பேரம்-அடித்தள சிறப்பு விளைவுகளின் மூலம் MST3K-ing. முரண்பாடான விஷயம் என்னவென்றால், மோசமான திகில் படங்களைத் தவிர்த்து இயக்குனரைப் பார்த்து சிரிப்பது கூட இல்லை; அது அவர்களுடன் சிரிக்கிறது (பெரும்பாலும்). நல்ல சுவை வரம்புகள் 2000 வெறி பிடித்தவர்கள் மற்றும் நெட்ஃபிக்ஸ் நூலகத்திற்கு அதன் இல்க் போன்ற கட்டாயங்களை கட்டாயப்படுத்தியது போல இது நிச்சயமாக இல்லை.
மாறாக, தி விட்ச் (2015) போன்ற ஒவ்வொரு நுட்பமான, ஈர்க்கும் திரைப்படத்திற்கும் பாலியல் மற்றும் வன்முறைக்காக பாலியல் மற்றும் வன்முறையைப் பயன்படுத்த நான்கு டஜன் அப்பட்டமான முயற்சிகள் உள்ளன. நிச்சயமாக, இது ஒரு தெளிவற்ற சினிமாக்ஸ் த்ரில்லர் என்பது ஒருவரின் சிசில் பி. டெமில்-எஸ்க்யூ மாஸ்டர்வொர்க் ஆகும். இருப்பினும், இது மிகவும் மோசமான திரைப்படத் துறையின் வாசலில் தங்கள் கால்களைக் குத்த முயற்சிக்கும் ஒரு போராடும் ஆட்டூர். ஸ்டீவன் ஸ்பீல்பெர்க், ஜேம்ஸ் கேமரூன், ஜோ டான்டே, சாம் ரைமி, மற்றும் ஜேம்ஸ் கன் போன்ற அனைத்து அற்புதமான இயக்குனர்களையும் நினைத்துப் பாருங்கள் - இவர்கள் அனைவருமே நாணய மதிப்பில் டாலர் பயம் அம்சங்களுடன் தொடங்கினர்.
பெரும்பாலான இசட்-தர திகில் ஹெல்மர்கள் வயதான ஆண்களுக்கான அடுத்த நாட்டை உறிஞ்சவில்லை என்பதை அறிவார்கள், ஆனால் ஒருவேளை, அவர்கள் ஒரு சிறிய துணுக்கை திரைப்பட மந்திரத்தை அடுத்த ஒன்றுமில்லாமல் வேலை செய்ய முடிந்தால், அவர்கள் அதைச் செய்ய வாய்ப்பு கிடைக்கும் கனவு படம். கூடுதலாக, குறைந்த பட்ஜெட் இயக்குநர்கள் பலர் திகில் நேசிக்கிறார்கள், மேலும் ஒரு நல்ல டிஜிட்டல் எச்டி கேமரா மற்றும் நிதியளிக்கப்பட்ட திரைப்படத் திட்டத்தைப் பெற ஹாப்கோப்ளின்ஸ் மற்றும் ஸோம்பி ஸ்ட்ரிப்பர்ஸ் வழியாக வலம் வருவார்கள்.
நீண்ட காலமாக, என்ன காரணம் இருந்தாலும், மோசமான திகில் படங்கள் உண்மையில் மக்களை நன்றாக உணரக்கூடிய சக்தியைக் கொண்டுள்ளன. சார்ட்ஸ், கண் உருட்டல், தோள்பட்டை அறைதல் மற்றும் கூக்குரல்களுக்கு இடையில், எல்லா நேரத்திலும் அதிர்ச்சியூட்டும் கூச்ச-காட்சிகளைத் திரையிடுவது சினிமாவை உண்மையிலேயே ஈர்க்கக்கூடியதாகவும், வரம்பு மீறியதாகவும் கொண்டாடும் அனைத்தையும் கொண்டாடும். பயங்கரமான படங்கள் பார்வையாளர்களை ஏன் முதலில் ஊடகத்துடன் காதலித்தன என்பதையும், என்ன செய்யக்கூடாது என்பது குறித்த இயக்குநர்களாக இருப்பதற்கான ஒரு டுடோரியலாக செயல்படுவதையும் நினைவூட்டுகிறது.
எனவே அடுத்த முறை பூதம் 2 ஐப் பார்த்த பிறகு உங்கள் நெட்ஃபிக்ஸ் வரலாற்றை அழிக்கலாம் அல்லது ரெட் பாக்ஸ் விற்பனை இயந்திரத்திலிருந்து ஷர்கானடோ 4 ஐ நழுவும் முன் உங்கள் சுற்றுப்புறங்களை சரிபார்க்கவும். மோசமான திரைப்படங்கள் உங்களை நன்றாக உணரவைக்காது; அவை உண்மையான வினோதமான அனுபவமாக இருக்கக்கூடும், மேலும் திரைப்படம், பாப் கலாச்சாரம் மற்றும் அழகியல் ஆகியவற்றிற்கு பார்வையாளருக்கு ஒரு கண் இருப்பதை பரிந்துரைக்கிறது. இந்த ஹாலோவீன் மற்றும் ஆண்டு முழுவதும் குப்பை சினிமா மீதான உங்கள் அன்பைக் கொண்டாடுங்கள்.
